Στόχος της ασφάλισης ζωής είναι η προστασία των αγαπημένων προσώπων του ασφαλισμένου (π.χ. συζύγου, παιδιών, γονιών) από τις οικονομικές επιπτώσεις που μπορεί να υποστούν σε περίπτωση θανάτου του ή η διασφάλιση του ίδιου του ασφαλισμένου για τη συμπλήρωση του συνταξιοδοτικού εισοδήματός του ή για την εξυπηρέτηση των αποταμιευτικών αναγκών του (π.χ. ενός κεφαλαίου για τις σπουδές των παιδιών).  Οι ασφαλίσεις ζωής που συνάπτονται είναι κατά κανόνα μακράς διάρκειας, ενώ ορισμένα συμβόλαια μπορεί να προβλέπουν ένα ελάχιστο εγγυημένο επιτόκιο απόδοσης των επενδυόμενων ασφαλίστρων.

Ζούμε περισσότερο άρα πρέπει να αποταμιεύουμε περισσότερα για τα γηρατειά  μας που θα διαρκούν πολλά χρόνια. Η σύνταξη που λαμβάνουμε από το κράτος μέσω της Κοινωνικής Ασφάλισης στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επαρκεί για να καλύψει πλήρως τις ανάγκες και προσδοκίες των πολιτών στη σύνταξη. Ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα εξυπηρετεί την ανάγκη συμπλήρωσης της σύνταξης που θα λάβουμε από την Κοινωνική Ασφάλιση, διασφαλίζοντας ότι θα έχουμε ένα επιπλέον εισόδημα και διατηρώντας έτσι ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης στην ευαίσθητη περίοδο της τρίτης ηλικίας.

Όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο! Όσο πιο πολλά χρόνια έχει κανείς μπροστά του μέχρι την ηλικία συνταξιοδότησής του, τόσο υψηλότερο το κεφάλαιο που θα συγκεντρώσει.

Οι ασφαλίσεις ζωής είναι κατά κανόνα μακροχρόνιες συμβάσεις και επομένως η διάρκεια τους καθορίζεται σε μακρύ χρονικό ορίζοντα. Τα αποταμιευτικά/ συνταξιοδοτικά προγράμματα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων δεν εξυπηρετούν βραχυχρόνιες επενδυτικές ανάγκες, όπως άλλα προϊόντα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η λειτουργία τους συνδέεται τις περισσότερες φορές με την ανάγκη συμπλήρωσης του συνταξιοδοτικού εισοδήματός μας ή τη συσσώρευση ενός κεφαλαίου σύμφωνα με τις ειδικότερες αποταμιευτικές ανάγκες μας (π.χ. σπουδές παιδιών, αγορά σπιτιού). Σε κάθε περίπτωση όμως ο ασφαλισμένος, μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος, το οποίο δεν πρέπει να υπερβαίνει τα τρία χρόνια, έχει δικαίωμα να ρευστοποιήσει το συμβόλαιό του.  Στην πράξη συνήθως τα συμβόλαια περιλαμβάνουν πίνακα με τις αξίες εξαγοράς ανά έτος ασφάλισης, με αφετηρία το έτος κατά το οποίο το ασφαλιστήριο αποκτά αξία εξαγοράς.

Συνήθως τα προγράμματα ζωής παρέχουν και τις δύο δυνατότητες λήψης του κεφαλαίου που έχουμε συσσωρεύσει κατά τη λήξη της ασφάλισης. Δηλαδή, το κεφάλαιο μπορεί να δοθεί, ανάλογα με το τι θα επιλέξει ο ασφαλισμένος και τις εξατομικευμένες ανάγκες του, είτε με τη μορφή συμπληρωματικής σύνταξης (προσόδου) είτε με τη μορφή ενός εφάπαξ ποσού (π.χ. για σπουδές παιδιών).

Τα unit-linked προγράμματα είναι ασφαλιστικά προϊόντα των οποίων οι παροχές συνδέονται με συγκεκριμένες επενδυτικές μονάδες (π.χ. μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων). Τα unit-linked προϊόντα δεν συνιστούν αμιγώς επενδυτικά προγράμματα, αφού σε αυτά υπάρχει και το στοιχείο της ασφαλιστικής προστασίας, π.χ. ασφάλιση θανάτου, ατυχήματος. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ασφαλιστικά προϊόντα ζωής, στα unit linked προϊόντα το ρίσκο της επένδυσης το φέρει ο ασφαλισμένος. Σε αυτόν εναπόκειται να καθορίσει το είδος των επενδυτικών επιλογών, το ποσοστό κατανομής των ασφαλίστρων σε αυτές και κατ΄επέκταση το βαθμό του επενδυτικού ρίσκου που θα αναλάβει πάντοτε με τη συνδρομή του διαμεσολαβητή του, ο οποίος θα προβεί και στην προβλεπόμενη από τη νομοθεσία αξιολόγηση της καταλληλότητας του προϊόντος για τις εξατομικευμένες ανάγκες του ασφαλισμένου.